เรื่องที่ ๑๖ เทศน์อบรมพระ

วันนี้เราลงปาฏิโมกข์กันเรียบร้อย ไม่ใช่ว่าเราฟังอย่างเดียวเราต้องกำหนดสติตาม ภาษาบาลีที่เราได้ยินด้วย แล้วเราก็ต้องไปดูคำแปลในนวโกวาทอีก เขาบอกว่าศาสนาจะเสื่อมนี้เสื่อมที่พระวินัยก่อน พระวินัยหมด มีการเสื่อมสิ้นไปการเคารพคารวะไม่มี การปกครองคณะสงฆ์ ในวัดนั้นหมดสภาพ ไม่มีการเชื่อฟังซึ่งกันและกัน ทำตามความรู้สึกตามใจของเราเอง จะทำให้ศาสนาเริ่มเสื่อม ๆ ไปเรื่อย ๆ พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า “คนที่จะทำลายศาสนาไม่ใช่คนนอกศาสนาแต่เป็นคนในศาสนาคือพระภิกษุสงฆ์ สามเณร สามเณรี ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกานี้แหละ” ภัยนี้เกิดจากภายในมันจะเริ่มเกิดจากภายในใจของพวกเราก่อนที่เราไม่เคารพในธรรมวินัยไม่รู้จักขัดอกขัดใจตัวเราเอง ไม่ตามดู ตามจิต ตามใจตัวเอง ดูมัน อะไรควรทำตามมันอะไรไม่ควรทำตามมัน ข่มใจตัวเองบ้าง ถ้าเราไม่ข่มใจตัวเองเราจะให้ใครมาข่มใจให้ ครุบาอาจารย์ก็พยายามชี้แนะบอกกล่าวสั่งสอนให้พวกเราเป็นคนดีที่สุด อยู่ในสมณะเพศที่สงบพอใจ สร้างความพอใจให้เกิดขึ้นในสิ่งที่เราจะทำให้สูงที่สุด เรามีทุกข์ใจปัจจุบันนี้แต่เราจะมีสุขอันมหาศาลในอนาคตแน่นอน ถ้าตราบใดเราตั้งใจประพฤติปฏิบัติในธรรมวินัยนี้ แต่ถ้าเราทำตามใจสบาย ๆ เห็นไหมญาติโยมทั้งหลายมีแต่ปัญหา มีแต่ความเดือดเนื้อร้อนใจทั้งนั้นแหละ หาไม่พอใช้จ่าย ปัญหามากมายที่จะเกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของพวกเขานี้รุนแรงมาก

ยิ่งปีหน้าทั้งโลกเลยจะวุ่นวายมากเลย เราถือว่าอยู่ในเพศสมณะที่สงบ กฎระเบียบข้อบังคับนี้ถ้าเราเคารพครูบาอาจารย์ รักท่าน เคารพท่าน บูชาท่านอย่างหลวงปู่ชา เป็นต้น เราก็ต้องพยายามรักษาข้อวัตรให้มากที่สุดที่จะมากได้ เอาชีวิตเข้าแลก แต่ถ้าเราไม่เอาชีวิตเข้าแลกเราจะเอาอะไรเข้าแลกกับสิ่งอย่างอื่นหละ เราไม่มีนี่ เราไม่มีทรัพย์สมบัติอะไร เรามีชีวิตนี้ชีวิตเดียวเท่านั้น เราต้องเอาเข้าแลกกับธรรม เราต้องพยายาม ครูบาอาจารย์ให้ทำอย่างไง พยายามอย่าไปออกนอกรอบที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ ถ้าเราออกนอกกรอบคือผิด ผิดธรรมวินัยมันจะนำความเสื่อมมาให้แก่จิตใจเรา แล้วมันก็จะเผารนจิตใจของเรานี้ให้เกิดความวุ่นวาย เกิดความทุกข์  เราต้องพยายามหาข้อประพฤติปฏิบัติให้กับตัวเราเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เดินจงกรม นั่งสมาธิ สำรวมระวัง การศึกษาพระธรรมวินัยอันนี้เป็นกิจที่เราต้องทำเลยโดยเฉพาะทิ้งไม่ได้ การทำวัตรสวดมนต์ นั่งสมาธิส่วนรวมนี้ การทำกิจประจำวันนี้ นอกจากว่ามันป่วยเดินไม่ได้ เราถึงจะหยุดการกระทำ ถ้ายังเดินเหินได้อยู่นี้ พยายาม พยายามออกมา ออกมาจากที่กุฏิของเรามาทำกิจส่วนร่วมก่อนให้มากที่สุดที่จะมากได้ อย่าขาดเว้นโดยเด็ดขาด ถ้าขาดครั้งหนึ่งก็จงลงโทษตัวเองจะเดินจงกรมกี่ชั่วโมง จะนั่งสมาธิกี่ชั่วโมง เราต้องมีข้อประพฤติปฏิบัตินะ

ถ้าตราบใดเราไม่มีข้อประพฤติปฏิบัติเหล่านี้เราจะไม่มีเครื่องอยู่ ข้อวัตรนี้แหละจะเป็นเครื่องอยู่ของเราทั้งหลาย เป็นสิ่งที่ทำให้เรางามในเบื้องต้น กิริยาวาจาของเรางามในท่ามกลาง ทำให้จิตใจของเรางามในที่สุด เมื่อญาติโยมเห็นก็มีความเยือกเย็นสงบเพราะว่าเรามีการสำรวมระวัง มีการนั่งสมาธิ มีการสวดมนต์ เพราะพระทุกวันนี้หาที่พี่งได้ยากนำปัญหามาเยอะแยะหมดในสังคม มีสาขาวัดหนองป่าพงนี้ยังเปิดเผยอยู่ ยังเปิดเผยความเป็นจริงอยู่ สาขาหนองป่าพงเราไม่หลอกลวงชาวบ้าน พยายามทำข้อประพฤติปฏิบัตินี้ให้ตรงกับที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ครูบาอาจารย์ทรงรักษาไว้อย่างหลวงปู่มั่น หลวงปู่ชาเห็นไหม ท่านก็ไม่ได้มีความรู้อะไรมากมาย จบ ป.๓ ป.๔ ท่านก็เป็นอาจารย์สอนพวกดอกเตอร์ทั้งหลาย ดอกเตอร์มีความรู้เยอะแยะมาก ฉลาดแต่ไม่มีปัญญาที่จะแก้ความทุกข์ให้กับตัวเอง นำความเดือดเนื้อร้อนใจให้กับคนอื่น แต่ส่วนหลวงปู่นี้ท่านมีความรู้น้อยทางโลกแต่ท่านมีความรู้ธรรมสมบูรณ์แบบ กาย วาจา ใจท่านบริสุทธิ์หมดจดจากเครื่องเศร้าหมองใครเห็นท่านก็เยือกเย็นสงบระงับไปด้วย พวกเรานี้เป็นตัวแทนนะเป็นรัตนะที่ ๓ นะ(สังฆรัตนะ) ก็ควรจะทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์ที่สุดในสังฆรัตนะ อย่าให้เสียทีว่าเราเกิดมานี้เปล่าประโยชน์

เราเป็นพระเป็นเณรแล้วนี้ทำคุณวิเศษให้เกิดขึ้น ทำศีลให้เกิดขึ้น ทำสมาธิ ทำปัญญาให้เกิดขึ้น อันนี้แหละจะเป็นที่สรรเสริญของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย ถ้าเราไม่ทำใครจะทำ ใครจะเป็นผู้รักษาพระพุทธศาสนานี้ไว้ ใครจะเป็นผู้รักษาคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าไว้ เป็นหน้าที่พวกเรานี้แหละที่จะเป็นธรรมทายาทที่จะสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา เราจะได้บุญ ได้บารมี ได้กุศลมากจากการกระทำที่ถูกต้อง ตามศีล สมาธิ ปัญญานี้แหละ ขอให้พวกเราพยายามเตือนตัวเอง อะไรเป็นข้อบกพร่องก็ต้องเตือน ๆ ๆ ไม่เอาไม่ทำ อย่าไปยอมแพ้มัน ถ้าเรายอมแพ้มันก็จะยอมแพ้มันไปตลอดชีวิต ยิ่งไม่รู้กี่ชาติ สุดท้ายแล้วเราก็ต้องมาทำตรงนี้อย่างที่เรากำลังกระทำอยู่นี้ มนุษย์ในโลกหรือเทวดาก็ตามสุดท้ายก็ต้องมาทำจุดนี้ที่เรากำลังทำกันอยู่ทุก ๆ คนนะตอนนี้ ไม่ช้าก็เร็วต้องทำ เมื่อเรารู้อย่างนี้เราก็รีบทำซะตอนนี้ ไปก่อนเขา ไปให้ถึงจุดหมายปลายทางก่อนเขาไม่ดีกว่าเหรอ ไม่ให้เสียเวลาไม่ให้เสียเปล่าประโยชน์ เพราะว่าจุดหมายปลายทางของมนุษย์ต้องการความสุข ต้องการความสงบที่แท้จริง

จุดนี้จุดเดียวที่ความสุขหรือความสงบที่แท้จริงจะเกิดขึ้นจากการกระทำของเราตามศีล สมาธิ ปัญญานี้แหละ มีจุดเดียว พระพุทธเจ้าถึงบอกว่า “เอโกธัมโม---มีทางเดียว” ทางนี้เป็นทางที่ประเสริฐที่สุดที่พระพุทธเจ้าทรงเดินมาแล้ว เรานี้ต้องพยายามเดิน มันไม่อยากเดินหรอกกิเลสนี้แต่เราต้องพยายามฝืนมัน ตื่นนอนมาล้างหน้าล้างตา เดินจงกรม นั่งสมาธิ สวดมนต์ขัดอกขัดใจตัวเองบ้างกิเลสมันจะได้ร้อน ที่ร้อนนี้ไม่ใช่เราร้อนนะกิเลสมันร้อน ธรรมไม่ร้อนหรอก ธรรมมันเย็น เราเอาธรรมเผามัน ๆ เลยร้อน เมื่อก่อนครูบาอาจารย์นี้นะ สมัยผมบวชใหม่ ๆ เที่ยงคืนนี้นั่งสมาธิ เดินจงกรมยันเช้านะ ปล่อยให้พักกันตั้งแต่หัวค่ำ ดึก ๆ เที่ยงคืนครูบาอาจารย์เรียกให้มารวมกันแล้วนะ ลงมา เต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ลงมา มานั่งสมาธิกัน มาเดินจงกรมกันยันเช้า เห็นไหม กว่าจะได้อะไรมาสอนพวกเรามาบอกพวกเรานี้ มันไม่ใช่ว่าได้มาง่าย ๆ มันแลกมาด้วยชีวิต แลกมาด้วยศรัทธาความเพียรอย่างอุกกฤตนะ ให้พวกเราอย่าคิดว่าการบวชนี้มันไม่มีอะไร มันไม่ได้อะไรหรือว่ามันเซ็ง มันเบื่อ นั่นแหละไอ้ความเซ็งความเบื่อนี้แหละที่เราต้องจัดการกับมัน

ดูมันซิไอ้เซ็งกับเบื่อนี้เราอยู่ที่ไหนมันก็เบื่อมันก็เซ็ง ญาติโยมยิ่งเบื่อยิ่งเซ็งกว่าพระอีกมากมายทำตามกิเลสไปยิ่งเร่าร้อนใหญ่ยิ่งเบื่อยิ่งเซ็งต้องหาอารมณ์เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เห็นไหม เราดูซิ ดูตัวอย่างที่คนเข้ามาวัดเราซิมีแต่ความทุกข์ เป็นตัวอย่างที่เห็นกันชัด ๆ นะ ร่ำรวยยังไงมันก็ทุกข์เห็นไหม จนก็ทุกข์ รวยก็ทุกข์มีความรู้มากมีความรู้น้อยก็ทุกข์หมด พวกเราเห็นเป็นตัวอย่างแล้ว ให้เตือนตัวเองอยากจะกระโจนไปเล่นกับไฟอย่างนั้นหรือ อยากจะไปตกนรกเหรอ นรกมันมีจริง ๆ เราก็รู้อยู่นะไปทำตามมันไม่ได้ตกก็ตก อย่าพูด ความทุกข์มันยังไม่ถึง พระพุทธเจ้าบอกว่า “ตราบใดความทุกข์มันยังไม่ให้ผล คือกรรมชั่วยังไม่ให้ผลคนก็ประมาท” โอ้มันเย็น สบาย พอมันผลของกรรมชั่วให้ผลก็เร่าร้อน นอนกันไม่หลับเห็นไหม ทุกข์กันมาก ฆ่าตัวตายกันมากมาย อย่า ๆ เราทำความดีกรรมดีมันยังไม่ให้ผลก็อย่าพึ่งคิดว่ามันไม่สบายต้องใช้เวลาหน่อย อดทนหน่อยแล้วเราก็จะได้พบกับสิ่งที่ดีที่สุดของชีวิตแน่นอนให้เราตั้งใจทำตามพระพุทธเจ้าทรงสอน ทำตามที่ครูบาอาจารย์ทรงสอนจะเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งความสุขความเจริญต่อเรา วันนี้ก็ให้โอวาทแก่พวกเราสมควรแก่เวลาก็ของยุติด้วยประการฉะนี้.

.

--------------------